یه بچه‌ی نرمال با ماشین و تفنگش بازی میکنه و از همون کاربری‌ای که براش درنظر گرفته‌ن لذت می‌بره. اما بچه‌های بد اسباب‌بازیا شونو خراب می‌کنن و تیکه‌تیکه‌ش می‌کنن تا از توش سر دربیارن. همه‌ی بچه‌های بد مخترع و دانشمند از آب درنمیان، اما اگه کسی مخترع و دانشمند باشه به احتمال زیاد اولش یه بچه‌ی بد بوده.
منم مث بچه‌های بد مهندسی معکوس میکنم. سالهاست که با شنیدن یه آهنگ نمی‌رم تو خاطرات و احساساتی بشم. شروع میکنم به تیکه‌تیکه کردنش به شعر و ملودی و تنظیم و نوازندگی و آخر از همه خوانندگی (البته کار خوب مجموعه‌ای از همه‌ی این عوامله و نمیشه اینجوری تفکیکش کرد) مثلن الان دارم صدای زشت رضایزدانی رو تحمل میکنم. ترانه‌هاشو پیاده میکنم رو کاغذ، به موسیقی و سازبندی‌هاش توجه میکنم و از یه‌سری خلاقیت‌های آهنگسازیش لذت می‌برم.
دیروز هم آلبوم حمید عسکری رو به تفکیک ترانه‌سرا و آهنگساز بررسی کردم و الان می‌تونم درموردش مقاله بنویسم. البته نمی‌نویسم! چون من حرفامو داخل زمین می‌زنم.
ابرهای کومولوس 
میثم خوبی؟در چه حالی برادر؟میزونی؟رو به رشدی؟در سلامتی کامل به سر می بری؟هوو؟شل کن داداش،شل کن،تو هم تمام حم و غمت مشکلات خودته که،اقای عزیز جامعه ریده مشکلات فراوونه و بسیار،جوونها خل شدن،یه کم هم به فکر جامعه باش تا خودت و اهنگ هات و نقاشی هات ،فهمیدیح؟